چرا و چگونه گروه تشکیل دهیم

موزیسینهای راک برای فراگیری شیوه های اجرا و رسیدن به سطح آمادگی کافی نیاز به تمرین های انفرادی زیاد و مستمر دارند ولی پس از گذراندن مراحل ابتدایی و مقدماتی و در ادامه نزدیک شدن به فعالیت حرفه ای دیگر تمرین انفرادی کافی و در حد نیاز تاثیرگذار نخواهد بود و موزیسین به "گروه نوازی" و یا همان "تمرینهای گروهی" نیز احتیاج دارد. تمرینهای شخصی هر چقدر هم که سنگین و فشرده باشند نمی توانند همه نکاتی که در گروه نوازی با آن مواجه می شوید را پاسخگو باشند. حتی وقتی قطعه ای را به تنهایی بسیار مسلط و راحت اجرا می کنید تضمینی برای آنکه آنرا با گروه هم بخوبی اجرا کنید وجود ندارد. معمولا موزیسینها به شرایط تمرین خود عادت می کنند و در موقعیتهای متفاوت از کیفیت اجرای آنها کم می شود.

همانطور که یک هنرجوی گیتار تمرینی را که در خانه درست اجرا می کرده را نمی تواند برابر استادش بدرستی اجرا کند و یا قطعه ای که با ساز خود براحتی اجرا می کند را با ساز دیگر حتی اگر مرغوبتر هم باشد نمی تواند بزند. در واقع برای مثال برای یک گیتاریست همه جزئیات از جمله صندلی ای که معمولا برای تمرین بروی آن می نشیند، ساز، ضخامت سیم، نوع افکت و امپلی فایر، حجم صدا و غیره در نوازندگی اثر دارند. بعلاوه مورد بسیار مهم دیگر استرس و دستپاچه شدن در حین اجرا برای دیگران است که می تواند بیشترین تاثیر منفی را داشته باشد. با تمرین گروهی این مشکلات را کمتر می کنید و کیفیت کار خود را بالاتر می برید. وقتی گروه نوازی می کنید خود را در شرایطی متفاوت از هنگامی که به تنهایی اجرا می کنید می یابید. در تمرین انفرادی صدای اجرای خود را بخوبی می شنوید و براحتی بروی آن تمرکز می کنید ولی در تمرین گروهی یادمی گیرید که چگونه وقتی صدای شما با بقیه اعضا آمیخته شده و ناواضحتر از صدایی که معمولا می شنوید هست نیز قادر به اجرای قطعات خود باشید. در کنسرت ها این قضیه اهمیت بیشتری پیدا می کند چون صدابرداری صحنه و سالن مجزا هستند و صدایی که شما به عنوان نوازنده گروه بروی صحنه می شنوید با صدایی که شنوندگان و حضار می شنوند متفاوت است. معمولا صدای سالن کیفیت بالاتری نسبت به صحنه دارد که باعث می شود اگر شما به دلیل کیفیت بد صدا بدون اینکه حتی خود نیز بشنوید دچار اشتباه در اجرا شوید شنوندگان بوضوح این اشتباه را بشنوند! با تمرین گروهی این قابلیت را در خود تقویت می کنید که حتی با صدای ضعیف، بم و یا غیر شفاف نیز بخوانید یا بنوازید. این تمرین برای خواننده ها مهمتر است چون نوازنده حداقل می تواند در حین نواختن به دست و ساز خود نگاه کند و صدایی که از سازش شنیده می شود را تجسم کند ولی خواننده چنین شانسی ندارد! و در صورت چنین اشتباهی فالش و یا از گام آهنگ خارج می شود.

در عین حال یکی از جذاب ترین قسمتهای کار برای موزیسینهای راک همان تمرینهای گروهی است. در این تمرینها اعضا مهارتهای فردی خود را تقویت می کنند، به ویژگیهای همگروه ها پی می برند و خود را با آن هماهنگ می کنند، دوستی اعضا محکم تر می شود، کیفیت اجرای گروه بالاتر می رود، موسیقی گروه به تدریج شکل می گیرد و گروه خود را برای باقی فعالیتها آماده می کند. حتی اگر در گروهی آهنگسازی تنها توسط سرپرست انجام شود نیز گروه نوازی تاثیر مثبت در کار دارد، به دلیل اینکه سرپرست در تمرینات با توانایی های اعضا بهتر آشنا می شود و آنها را در قطعات لحاظ کرده و یا بطور کلی از آنها برای تنظیم کارها ایده می گیرد.

در صورتی که قطعاتی که تصمیم دارید با گروه بنوازید از پیش تنظیم شده اند برای بهتر و سریعتر نتیجه گرفتن در گروه نوازی تمرینات را تقسیم کنید، برای نمونه برای گروهی چهار نفره در ابتدا گیتاریست با خواننده و همینطور نوازنده باس با درامر تمرین می کند و سپس در مراحل بعدی همه اعضا با هم بروی قطعات کار می کنند. این کار باعث می شود در زمان تمرین خواننده و نوازنده ها بهتر صدای اجرای خود رابشنوند و قطعاتشان را راحتتر آماده کنند. همچنین وقتی تصمیم به اجرا به همراه همه اعضا می گیرند کمتر دچار سردرگمی و بروز اشتباه در اجرا شوند. این روش برای گروههای با نفرات بیشتر اهمیت بیشتری پیدا می کند چرا که اگر از همان ابتدا همه اعضا (مثلا خواننده، گیتار ریتم، گیتار لید، باس، کیبورد، پرکاشن و درامز) سر تمرین حاضر شوند کار برایشان آنقدر دشوار می شود که قادر نخواهند بود پیشرفتی حاصل کنند.

معمولا پیدا کردن نفرات مناسب برای گروه کار مشکلی است، نوازنده یا خواننده مورد نظر باید از لحاظ دانش موسیقی و تجربه با بقیه نفرات گروه متناسب باشد (و نه کاملا یکسان) و در عین حال متعهد و خود را در قبال سمتش در گروه مسئول بداند. اگر تاکنون در گروهی عضو نبوده اید و برای اولین بار گروه خود را تشکیل می دهید اعضایی با شرایط شبیه و متناسب با شما انتخاب بهتری از نفرات حرفه ای هستند و انتخاب یک نوازنده حرفه ای در صورتی که به اندازه کافی برای گروه وقت نگذارد و وظایفش را به درستی انجام ندهد اشتباه است. بسیاری از گروهها (معمولا در سبکهایی نظیر "پانک راک۱"، "گرانج۲" و یا "استونر راک۳") در ظاهر برای مخاطب چهره ای شلخته و نامنظم دارند ولی مهم است که این شلختگی در روال تمرینها و فعالیت گروه اثر منفی نداشته باشد، حتی اگر این حس در روح این نوع موسیقی وجود داشته و شاخصه آن باشد. چنین گروههایی حتی در صورت بدست آوردن توفیق زیاد باز هم نمی توانند فعالیت خود را برای مدت طولانی ادامه دهند.

برای یافتن نوازنده یا خواننده مناسب برای گروهتان از روشهای مختلفی می توانید استفاده کنید. جدا از پرس و جو از دوستان، آشنایان و ارتباطات مستقیم خود می توانید آن را به شکل آگهی نیز منتشر کنید. در ایران چنین روشی زیاد رایج نیست ولی در عوض می توانید به صورت اینترنتی این کار را انجام دهید و از سایت شخصی خود، وبلاگتان و یا شبکه های اجتماعی بهره ببرید. تکثیر یک آگهی یا تراکت ساده و سپردن آن به مکان های کلیدی نیز مفید هستند. به عنوان مثال می توانید تراکت خود را در ابعاد نیم یا یک چهارم صفحه کپی گرفته و به فروشگاههای آلات و ادوات موسیقی، کتابفروشی ها (خصوصا فروشگاههای کتاب و متدهای موسیقی)، فروشگاهای موسیقی، آموزشگاهها و دانشگاه های موسیقی و یا اساتید و مدرس هایی که به آموزش مشغولند بسپارید و از این طریق آگهیتان را در معرض دید موزیسین ها قرار دهید. معمولا در این نوع آگهی ها تنها به موارد کلی اشاره می شود، مانند سبک، میزان مهارت، محدوده سنی و غیره.

اگر نوازنده ای که به نظر مناسب می رسد را یافتید قبل از تصمیم به همکاری حتما حداقل یک جلسه به طور آزمایشی با هم بنوازید تا همدیگر را محک زده و ارزیابی کنید. این را در نظر داشته باشید که شاید شخصی که در ذهن داشتید و بدنبالش بودید و کسی که اکنون پیدا کرده اید متفاوت باشند ولی ممکن است عضو تازه وارد دارای ویژگیهای منحصر به فردی باشد که بتواند تحولی در گروه بوجود آورده و به موفقیت گروه کمک کند.

در گروههای حرفه ای روش دیگری نیز برای پیدا کردن نوازنده وجود دارد و آن هم انتخاب فرد مورد نظر از بین گروههای دیگر است. این اتفاقی است که در بین گروهای مطرح و شناخته شده زیاد می افتد. به عنوان مثال اینکه نوازنده ای از گروه فعال و حتی شناخته شده خود به گروه مطرحتری برود یک حرکت حرفه ای در راستای پیشرفت تلقی می شود و نه از مسئولیت شانه خالی کردن و رها کردن هم گروهها.

نکته مهم دیگر برای تمرین گروهی مکان تمرین است. بی شک شکل ایده آل برگزاری تمرین در استودیو و با امکانات کافی است ولی معمولا چنین شرایطی برای بسیاری از گروهها به خصوص گروههای تازه کار سخت به دست می آید و موزیسینها از فضاهای شخصی خود به این منظور استفاده می کنند. در صورت قرار گرفتن در چنین موقعیتی نکاتی را می توان در نظر گرفت. در ابتدا اینکه مکان مناسب برای تمرین صرفا به معنی جایی که قادر هستید با صدای بلند اجرا کنید نیست بلکه "وضوح صدا" اولین اهمیت را دارد. حتی اگر موقعیت تمرین با صدای خیلی بلند را هم دارید از این کار پرهیز کنید. صدمه ای که گوش بخاطر صدای بلند می بیند قابل ترمیم نیست و ممکن است با این کار برای همیشه به شنوایی خود لطمه بزنید. سعی کنید با کمترین ولوم۴ ولی شفافترین صدا تمرین کنید. زاویه قرار گرفتن امپلی فایر و باند ها را در جهتهای مختلف امتحان کنید تا به بهترین نتیجه برسید. با این کار گوش خود را دیرتر خسته می کنید و از زمان تمرین بیشتر بهره می برید. نکته دیگر استفاده از عایق های صوتی برای آکوستیک کردن فضا است. در صورتی که در کم کردن صدا موفق بوده باشید آکوستیک کردن فضا نیز راحتتر خواهد بود. مسلما بیشترین حجم صدا برای گروههای راک مربوط به "درامز" است. بهتر است به جای آکوستیک کردن همه مکان تمرین از شدت صدای درامز بکاهید. استفاده از پد۵های مخصوص کم کردن صدا بسیار موثر هستند. این را نیز به خاطر بسپارید که مهار کردن صداهای "بم" (مانند "کیک۶" یا "باس درام۷") مشکلتر و مهمتر است. استفاده از چنین روشهایی نوازندگی را برای درامر کمی مشکل می کند ولی در کل کمک زیادی به کنترل صدا و دستیابی به صدایی قابل قبول برای تمرین همه اعضا بوجود می آورد .